به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از تسنیم ، حجت‌الاسلام شیخ محمدباقر تحریری در یک برنامۀ تلویزیونی با موضوع «معرفت و شناخت امام» با اشاره به اینکه در زیارتنامه‌های منسوب به اهل‌بیت علیهم‌السلام به مقام وساطت، علم و شئون آن بزرگواران اشاره شده است، گفت:  اساس زندگانی انسان، یافتن معارف حقیقی به خداوند و اولیای الهی است. ما هرچه با این معارف سر و کار داشته باشیم، بیشتر در جان ما جا می‌افتد. در زیارت اول امام حسین علیه‌السلام این عبارات را می‌خوانیم: «وَ بِكُمْ‏ تُنْبِتُ‏ الْأَرْضُ أَشْجَارَهَا» به وسیله شما زمین درختانش را رویاند «وَ بِكُمْ تُخْرِجُ الْأَشْجَارُ أَثْمَارَهَا» و به وسیلۀ شما درختان میوه‌هایش را خارج کرد. «وَ بِكُمْ تُنْزِلُ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ رِزْقَهَا، وَ بِكُمْ یَكْشِفُ اللَّهُ الْكَرْبَ، وَ بِكُمْ یُنَزِّلُ اللَّهُ الْغَیْث‏» یعنی «به وسیلۀ شما آسمان قطره‌ها و رزقش را نازل کرد و به وسیلۀ شما خداوند ناراحتی‌های را برطرف کرد و از آسمان باران فرستاد.»

وی افزود: هرچه در این زیارتنامه جلوتر می‌رویم، مقام‌های بالاتری از عترت بیان می‌شود تا جایی که می‌خوانیم اراده پروردگار عالم در تقدیر امورات به‌سوی شما خاندان وحی پایین می‌آید و از خانۀ (نورانی) شما صادر می‌شود. «إِرَادَةُ الرَّبِّ فِی مَقَادِیرِ أُمُورِهِ تُهْبَطُ إِلَیْكُمْ وَ تَصْدُرُ مِنْ بُیُوتِكُم‏».

تحریری دربارۀ یکی دیگر از مقام‌های اهل‌بیت(ع) در زیارتنامه‌ها گفت: ما خطاب به این انوار مقدس اینگونه سلام می‌دهیم «السَّلَامُ عَلَى مَعَادِنِ‏ حِكْمَةِ اللَّه‏»؛ یعنی هر یک از آن بزرگواران که در واقع نور واحدند، معدن‌های حکمت خدایند. «معدن» آنجایی است که امور خاصی اسقرار یافته و توسط افرادی استخراج می‌شود تا از آن بهره‌مند شوند؛ مثل معدن طلا، نقره و آنچه در زندگی نیاز داریم. خداوند این ذخایر را در بستر معدن قرار داده است تا با تلاش و استعدادهای درونی آنها را استخراج و استفاده کنیم. بنابراین وقتی سخن از معدن به میان می‌آید، یعنی گنجینه‌هایی که باید با تلاش و مجاهدت استخراج شود و بعد مورد استفاده قرار گیرد.

وی افزود: وقتی می‌گوییم حکمةالله، حکمت یعنی واقعیاتی که در عالم وجود دارد و شما به آن حقایق متصلید. اگر ما بخواهیم به این واقعیات متصل شویم، باید در خانۀ اهل‌عترت برویم. در روایتی داریم که حکمت، گم‌شدۀ مؤمن است؛ الْحِكْمَةُ ضَالَّةُ الْمُؤْمِن.‏ چرا که انسان مؤمن ذاتاً علاقه دارد به ارتباط عناصر عالم و واقعیت‌های هستی پی ببرد. از این جهت است که چنین فردی هر اندازه علم‌اندوزی کند، احساس می‌کند باز حقایقی وجود دارد که باید به آن دست یابد.