به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از حوزه ، اخیراً کلیپی منتشر شده که افرادی در آن با لباس‌های قرمز و مشکیِ عزای حضرت زهرا (س) در حال نوحه خوانی و سینه زنی هستند؛ اما ماجرای شکستن پهلوی حضرت و سقط فرزند ایشان را انکار می‌کنند!

مداح این عزاداری، به زبان عربی شعری می‌خواند و برای اثبات انکار واقعه، از «شیخ مفید» هزینه می‌کند!

مضمون مقطعی از شعر او که در این کلیپ منتشر شده این است که: "ای شیعه! کلام شیخ مفید را فراموش نکن و شهادت حضرت زهرا و سقط طفل او را نپذیر! و بدان که مجوس (کنایه از ایرانیان!) این داستان را درست کرده‌اند تا شریعت را منهدم نمایند…‌"!

سوال این است که: آیا واقعاً جناب شیخ مفید منکر جریان فاطمیه است؟!

اولاً: شیخ مفید در کتب خودش تصریحاً و تلویحاً جریان شهادت حضرت زهرا و فرزندش را بیان کرده است.

ثانیاً: فراموش نکنیم که شیخ مفید در بغداد و در میان مخالفین مکتب اهل بیت (ع) می زیسته است و طبعاً در چنین شرایط خاصی توقع بیان همه حقایق از ایشان توقع گزافیست.

ثالثاً: مشهور علمای شیعه و برخی علمای اهل سنت تصریح به جریان شهادت حضرت زهرا (س) و فرزندش را نموده اند.

رابعاً: شیخ مفید در هیچ یک از آثارش جریان شهادت حضرت زهرا (س) و فرزندش را انکار نکرده است.

اما اینجا دو نمونه از نظرات شیخ مفید را ذکر می‌کنیم تا کلاممان مستند باشد:

۱. شیخ مفید (متوفای ۴۱۳ ق.) در باب زیارت حضرت فاطمه زهرا (س) به شهادت او تصریح می‌کند و می‌نویسد:

فَإِذَا أَرَدْتَ زِیَارَتَهَا فَقِفْ بِالرَّوْضَةِ وَ قُل السَّلَامُ عَلَیْکِ … یَا سَیِّدَةَ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ أَیَّتُهَا الْبَتُولُ الشَّهِیدَة …

یعنی:

هر گاه اراده نمودی زیارت کنی آن بانو را، در روضه توقف کن و بگو: سلام بر تو ای سرور بانوان عالم. ای بتول شهیده...

(منبع: الشیخ المفید، کتاب المزار مناسک المزار، دار المفید للطباعة والنشر والتوزیع بیروت، الطبعة: الثانیة، ۱۴۱۴ ه ۱۹۹۳ م، ص ۱۷۹)

۲. شیخ مفید در باب بیان تعداد فرزندان امیر مؤمنان علی (ع) می‌نویسد:

و فی الشیعة من یذکر أن فاطمة أسقطت بعد النبی ولداً ذکراً کان سماه رسول الله و هو حمل محسناً»؛

یعنی:

جمعی از شیعیان ذکر کرده‌اند که فاطمه زهرا (سلام الله علیها) پس از رحلت پدر بزرگوارش فرزند پسری را سقط کرد که پیامبر خدا (ص) او را هنگام حاملگی محسن نامیده بود.

(منبع: الشیخ المفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج ۱، کنگره شیخ مفید، قم، چاپ اول، ۱۴۱۳ ق.، ص ۳۵۵)