به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) ، در توصیف میزان عشق و ارادت و محبت شهیدان به صاحب عصر و زمان حضرت حجت بن الحسن العسکری(عج) می توان بی هیچ حرف اضافه ای به این بیت معروف اشاره کرد:"کی رفته ای ز دل که تمنا کنم تو را، کی بوده ای نهفته که پیدا کنم تو را"

چنانچه اهل مدّاقه نیز باشیم و نیم نگاهی بیندازیم به وصیتنامه های حکیمانه و در عین حال صمیمی و خودمانی بسیاری از شهدا به نیکی متوجه می شویم که آن ها به ما یاد داده اند که راز و رمز ظهور امام زمان(عج) چیزی نیست مگر ترک گناه و معصیت از سوی ما و تقویت یکدلی و زیادی دعا برای فرج که همانا گشایش امور همه ما در همین است.

در یکی از وصیت نامه های شهدا به زیبایی هر چه تمام شهیدی هجده ساله نوشته بود:" یا صاحب الزمان(عج) می‌خواهم از جور و بیداد زمانه بگویم، می‌خواهم بگویم و بنویسم از فسادی که جهان را فرا گرفته و این که چقدر دلگیر و خسته ایم از این دنیای فساد زده و مشتاق آمدن شما، پس کِی قدم بر دیدگان ما می گذاری ای مهدی زهرا(س) ".

خدا رحمت کند و بر علوّ درجات شهید حجت الاسلام مصطفی ردانی پور بیفزاید که تیکه کلامش این بود که "برادران هیچ وقت از یاد امام زمان(عج) غافل نشویم".

آری! مدال افتخار شهدا به خصوص شهدای دفاع مقدس این بود که در جبهه های حق علیه باطل، سرباز حضرت حجت (عج) هستند و به سهم و توان خود نمی گذارند دشمنان مهدی موعود(عج) در این دنیایِ پر از محنت و رنج و ظلم، بیش از این دل مهدی یاوران و مهدی باوران را بلرزانند.

اینک مایی که از قافله شهدا باز مانده ایم هر وقت که دلمان که از این روزگار می گیرد و گاه شاید افسردگی و نااُمیدی به سراغمان می آید، باز این نام و یاد شهیدان است که مرهم دل های رنجور و ملال زده است و گویا شهیدان در مقام شهود و عرفان خود، خطاب به ما آن مصرع معروف لسان الغیب را به ما متذکر می شوند که؛ "یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور..."

و بی گمان همین اُمید است که معتقدیم بهترین روز این دنیا، روز ظهور مولای غریبمان حضرت بقیه الله الاعظم (عج) است؛ مولایی که همیشه به یاد ماست هر چند که ما گاه گاهی ناسپاسی می کنیم در حق ایشان و با گناهان و غفلت هایمان دل صاحب عصر و زمان را می شکنیم.

با این همه گناه و بار غفلت اما از کرده های خود و ایضاً از نکرده های خود پشیمانیم و دل در گرو لطف و عنایت آقا جانمان داریم و روی سخنمان شرمسارانه و متواضعانه با حضرت ایشان چنین است که؛ " ای مولایم! بی تو دفتر دلمان پُر است از مشق‌های انتظار و اینک اما از جان و دل می‌خواهیم آن روز که می‌آیید، زیباترین مدال ایثار را تقدیم نگاهتان نماییم، اگر که قابل باشیم و آن را بپذیرید..."

اَللّـهُمَّ اَرِنیِ الطَّلْعَهَ الرَّشیدَهَ، وَ الْغُرَّهَ الْحَمیدَهَ وَ اکْحُلْ ناظِری بِنَظْرَه منِّی اِلَیْهِ