به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از حوزه ، حجت الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی ظهر امروز در پنجمین روز ماه مبارک رمضان در ادامه سلسله جلسات تفسیر سوره روم که در شبستان امام خمینی(ره) برگزار شد، طی سخنانی اظهار کرد: آیه دهم سوره روم دارای پیام و حاوی نکاتی مهم است که طبق این آیه کسانی است که بعد از گناه توبه نمی‌کنند عاقبتشان کفر، تکذیب آیات خداوند و مسخره نمودن دین خداوند است.
وی افزود: عاقبت هر انسانی بسیار مهم است و کلمه عاقبت مکرر در آیات قرآن ذکر شده و فرجام هر انسانی در نهایت مرگ است اما نحوه مرگ انسان بسیار مهم است.
استاد حوزه علمیه خاطرنشان کرد: تمسخر و تکذیب دین، نتیجه تکرار و اصرار بر گناه است چرا که تکرار معاصی انسان را نسبت به دین بی تفاوت می کند.
حجت الاسلام والمسلمین رفیعی تاکید کرد: کسی حق ندارد حرمت ماه رمضان را بشکند و به صورت علنی اقدام به اکل و شرب و… نماید حتی اگر آن شخص مسافر باشد.
وی اظهار داشت: سلامت در تولد، سلامت در مرگ و سلامت در قیامت بسیار با ارزش و مهم است و انسان باید به گونه ای در این دنیا زندگی نماید که عاقبت به خیری را به همراه داشته باشد.
عضو هیئت علمی جامعه المصطفی یادآور شد: پیامبران الهی نگران عاقبت خود بودند و همواره از خداوند در خواست می‌نمودند به هنگام مرگ عاقبت به خیر شوند.
وی در ادامه گفت: طبق روایت، راسخون در علم منظور ائمه معصومین هستند و همین حضرات معصومین دعایی در قرآن دارند که در خصوص عاقبت به خیری است.
سخنران حرم بانوی کرامت افزود: حضرت زینب سلام الله علیها همین آیه دهم سوره روم را در مقابل یزید ملعون خواند و با خطبه آتشین در مقابل اقدامات یزید افشاگری نمود.
حجت الاسلام والمسلمین رفیعی خاطر نشان کرد: اگر گناه در متن زندگی انسان گسترش پیدا کند نتیجه اش تمسخر دین و تکذیب دین الهی و کفر به درگاه الهی است.
استاد حوزه علمیه تاکید کرد: لقمه حرام، محبت به دنیا، تکبر، تکرار معاصی، حب ریاست و پیروی از شیطان عاقبت انسان را به کفر می کشاند.
حجت الاسلام والمسلمین رفیعی یادآور شد: هیچ انسانی از انجام گناه در امان نیست اما کوچک شمردن معاصی، افتخار به انجام معاصی، شادی در گناه و اصرار بر معاصی، گناه را سنگین‌تر می‌کند و صاحب آن را هیچگاه مورد مغفرت الهی قرار نخواهد گرفت.
وی افزود: طبق روایت بزرگترین گناه بعد از شرک، گناهی است که انسان بر ارتکاب آن اصرار نماید هر چند آن گناه صغیره باشد.