روایت زیر را از کتاب من لا یحضره الفقیه منتشر می‌کند.

امام صادق علیه السلام:

إِذَا صُمْتَ فَلْیَصُمْ سَمْعُکَ وَ بَصَرُکَ مِنَ اَلْحَرَامِ وَ اَلْقَبِیحِ وَ دَعِ اَلْمِرَاءَ وَ أَذَی اَلْخَادِمِ وَ لْیَکُنْ عَلَیْکَ وَقَارُ اَلصَّائِمِ وَ لاَ تَجْعَلْ یَوْمَ صَوْمِکَ کَیَوْمِ فِطْرِکَ.

هرگاه روزه گرفتی گوش و چشم تو نیز باید از ارتکاب حرام و زشت روزه بدارد و در این حال از کشمکش و ناسزاگوئی و آزار خدمتگار بپرهیزی و بر تو است که سنگینی و وقار روزه دار را داشته باشی، و آن روزت با روزی که روزه نداری یکسان نباشد».

من لا یحضره الفقیه، ترجمه بلاغی و غفاری، ج ۲، ص ۴۳۸