روایت زیر را از کتاب أمالی مفید منتشر می‌کند.

امـام صـادق (علیه السلام):

اِنَّ العَبْدَ إذا کَثُرَتْ ذُنُوبُهُ وَ لَمْ یکُنْ عِندَهُ مایُکَفِّرُها إبتـَلاهُ اللّهُ تَعالی بِالحُزْنِ فَیُکَفِّرُ عَنهُ ذُنُوبَهُ.

چون گناه بنده (مؤمنی) فراوان شود و عمل صالحی نداشته باشد که جبران آن گناهان کند، خـداوند او را به غـم و انـدوه گرفتار می سازد تا گناهانش را پاک کند.

أمالی مفید، مجلس سوم، ح ۷، ص ۳۶