روایت زیر را از کتاب «بحارالأنوار» منتشر می‌کند.

امام سجاد علیه السلام:

اِنَّ طالِبَ الْعِلْمِ اِذا خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ لَمْ یَضَعْ رِجْلَهُ عَلی رَطْبٍ وَلا یابِسٍ مِنَ الاَْرْضِ اِلاّ سَبَّحَتْ لَهُ اِلَی الاَْرَضینَ السّابِعَةِ

هنگامی که طالب علم از منزلش خارج می شود پایش را روی هیچ تر و خشکی از زمین نمی گذارد مگر اینکه زمین تا طبقه هفتم بر او تسبیح می گوید.

بحارالأنوار، ج ۱، ص ۱۶۸، ح ۱۶