سبک زندگی آیت الله بهجت(ره)/ آثار اطاعت از پدر در رشد فوق‌العاده معنوی

در دوران حکومت رضاخان در ایران، مشکلاتی برای درس خواندن طلبه‌ها ایجاد شد. این مشکلات به اندازه‌ای بود که تعداد زیادی از طلبه‌ها و علما ناگزیر شدند برای تحصیل، به حوزه علمیه نجف یا کربلا بروند. همان دوران بود که آیت‌الله شیخ عباس قوچانی هم از مشهد بار سفر به سوی نجف اشرف بست. بیست و چند سال بیشتر نداشت، اما در پی مربی و استادی بود تا او را در امور معنوی راهنمایی کند. در حین همین جست‌وجوها بود که جوانی را در کنار حوض مدرسه علمیه نجف مشغول وضو گرفتن دید. بارها پیش از آن هم رفتار و منش او را دیده و متوجه شده بود که با دیگران تفاوت دارد. جلو رفت. خودش را معرفی کرد و برای پیدا کردن مربی کمک خواست. آیت‌الله بهجت(ره) همان جوان خوش‌رفتاری بود که نظر آیت‌الله قوچانی را به خود جذب کرده بود. به این ترتیب دوستی چندین ساله این دو عالم عارف از همان زمان شروع شد و آیت‌الله قوچانی به راهنمایی آیت الله بهجت به درس عارف کامل، آیت‌الله قاضی، راه پیدا کرد.

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از تسنیم ،  با استناد به این آشنایی دیرینه، گفت‌وگویی با حجت‌الاسلام و المسلمین محمود قوچانی، فرزند آیت الله شیخ عباس قوچانی، انجام داده تا راز دوستی عارفانه آیت‌ الله بهجت و آیت‌الله قوچانی را به‌دست آورد. فرزند آیت‌الله شیخ عباس قوچانی به نقل از پدر درباره شیوه زندگی آیت‌الله بهجت در دوران حضور و تحصیل در کربلا می‌گوید: پدرم می‌گفت تمام مسیرها را با هم رفت و آمد می‌کردیم اما حجره‌های ما جدا از هم بود. شب‌ها که از درس به حجره برمی‌گشتم، مشغول مطالعه می‌شدم؛ اما می‌دیدم که آقای بهجت به محض اینکه به حجره برمی‌گشت، در ظاهر می‌خوابید و اصلاً چراغ را روشن نمی‌کرد! با خودم فکر می‌کردم شاید می‌خواهد صبح زود بیدار شود تا تهجد طولانی‌تری داشته باشد. اما با وجود رفاقت زیادی که با هم داشتیم، بعد از شش ماه متوجه دلیل این کار ایشان شدم. آیت‌الله بهجت نفت نداشت تا چراغ را روشن کند و چون نمی‌خواست از دیگران نسیه بگیرد، به گونه‌ای رفتار می‌کرد که من به عنوان دوست و رفیق صمیمی او متوجه مشکل او نمی‌شدم. مشروح گفت‌وگوی تسنیم با حجت‌الاسلام و المسلمین قوچانی به این قرار است:

آغاز آشنایی دو عالم وارسته

*تسنیم: نحوه آشنایی پدرتان، آیت‌الله شیخ عباس قوچانی، با آیت‌ الله بهجت به چه صورت بود؟

پدرم، آیت‌الله شیخ عباس قوچانی، زمانی که در حوزه علمیه مشهد بود، در کنار تحصیلات حوزوی خود در جست‌وجوی افرادی بود که بتوانند ایشان را در جهت تزکیه نفس و مقامات معنوی یاری کنند. بعد از اینکه در حدود سن 27 سالگی از مشهد به نجف اشرف هجرت کرد تا بتواند در آن شهر تحصیل کند، حجره‌ای را در مدرسه سید کاظم یزدی رحمه‌الله گرفته بود.

پدرم تعریف کرده بود که در میان طلبه‌ها، آقایی بودند که از لحاظ رفتار و روش با بقیه طلبه‌ها تفاوت داشتند. یک روز در کنار حوض مدرسه مشغول وضو گرفتن بودند که به کنار ایشان رفتم و گفتم اگر شما از نظر مسائل اخلاقی و معنوی از مربی و استادی بهره می‌برید، به من هم معرفی کنید تا بتوانم از ایشان استفاده کنم. ایشان که همان آقای بهجت بودند، نگاهی کرده و قبول کردند. فردای آن روز قرار شد تا پدرم به همراه آیت‌الله بهجت راهی درس آیت‌الله قاضی شوند. از همان زمان آشنایی و دوستی این دو عالم عارف شروع شد.

این دوستی و رفاقت به اندازه‌ای بود که پدرم تعریف می‌کرد از آن روز به بعد، هر روز در کنار یکدیگر به درس‌های حوزه و درس آیت‌الله قاضی می‌رفتیم. یعنی تمام مسیر حجره تا منزل ایشان و حرم را با هم طی می‌کردیم.

شرکت در درس آیت الله قاضی

*تسنیم: شرکت در درس آیت‌الله قاضی چه مدت طول کشید؟

پدرم 14 سال در درس آیت‌الله قاضی در شهر نجف بودند؛ یعنی تا پایان عمر آیت‌الله قاضی. اما آیت‌ الله بهجت که قبل از پدرم در درس آیت‌الله قاضی شرکت کرده بودند، به دلایلی زودتر به ایران آمدند و دیگر به نجف برنگشتند.